Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka jest naturalną wypadkową przepisów Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego. Należy wskazać, iż obowiązek ten wynika z faktu pokrewieństwa (ojcostwa lub macierzyństwa) oraz przesłanki małoletniości lub niemożności samodzielnego utrzymania się.
W pierwszym rzędzie należy wskazać, iż wysokość obowiązku alimentacyjnego zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Jest to na pewno koszt wyżywienia, ubrań, środków czystości. Dochodzą również inne koszty – w zależności od indywidualnej sytuacji dziecka, np. koszty leczenia, koszty rozwrywki, koszty opieki lub przedszkola.
Pamiętać należy, że po ukończeniu osiemnastego roku życia obowiązek nie ustaje, jeżeli dziecko nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. W przypadku małoletniego dziecka rodzice nie mogą z kolei powołać się na zasady współżycia społecznego.
Jeżeli chodzi o kwestię partycypacji poszczególnych rodziców, to wyznaczane jest to przez możliwości majątkowe i zarobkowe. Pamiętać trzeba, że nie są tylko faktycznie osiągane dochody, ale potencjalne możliwości ich osiągania, a także posiadany majątek, np. nieruchomość, którą można wynająć.
Istotną również kwestią jest to, że strona dochodząca alimentów lub żądająca podwyższenia alimentów jest zwolniona od kosztów sądowych z mocy ustawy.
Jeżeli natomiast mamy zasądzone alimenty lub ustalone w ugodzie, to możemy żądać ich podwyższenia w razie zmiany stosunków, np. zwiększenia się potrzeb dziecka lub możliwości majątkowych czy też zarobkowych strony zobowiązanej do uiszczania alimentów.
